Ta strona wykorzystuje techniczne pliki cookie (niezbędne) i analityczne.
Przechodząc dalej akceptujesz wykorzystywanie plików cookie.

77 Rok Cannibale: włoski komiks między latami siedemdziesiątymi a osiemdziesiątymi

cannibalec01scoz

W ramach wystawy 77 Rok Cannibale Włoski Instytut Kultury w Warszawie 26 listopada o godz. 18:00 zorganizuje spotkanie poświęcone ewolucji komiksu we Włoszech, we współpracy z Katedrą Italianistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Dr Marco Zonch i dr Tomasz Skocki skoncentrują się na publikacjach undergroundowych oraz na najbardziej oryginalnych i nowatorskich twórcach, przez których pryzmat spróbują rzucić światło na jeden z najważniejszych momentów w historii — nie tylko kulturowej — Włoch: przełom lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych.

Między latami sześćdziesiątymi a siedemdziesiątymi XX wieku komiks przestaje być językiem wykorzystywanym wyłącznie w utworach kierowanych do dzieci lub służących czystej rozrywce. Do zmiany tego podejścia przyczyniają się czasopisma takie jak „Linus”, założone w 1965 roku, oraz pojawienie się komiksu czarnego i erotycznego, skierowanych do dorosłej publiczności i podejmujących tematy, które wcześniej były nie do pomyślenia. Co więcej, właśnie jako język marginalny w ówczesnej hierarchii gatunków, komiks staje się narzędziem wybieranym przez tych, którzy pragną wyjść poza granice oficjalnej kultury, oddając głos treściom skrajnym, prowokacyjnym i politycznie zaangażowanym, w imię absolutnej wolności twórczej.

W latach siedemdziesiątych — dekadzie wielkiego fermentu politycznego i artystycznego — pojawia się wiele nowych czasopism zdobywających coraz szersze grono odbiorców, a liczne tytuły undergroundowe rodzą się i znikają, często wraz z ruchami protestu, z których wyrastają. Wśród nich najważniejszym dla historii włoskiego komiksu jest prawdopodobnie „Cannibale”, czasopismo powstałe w 1977 roku, na którego łamach kształcili się niezastąpieni twórcy, tacy jak Tanino Liberatore i Andrea Pazienza — artyści, którzy w latach osiemdziesiątych staną się jednymi z głównych protagonistów dziewiątej sztuki, a szerzej — włoskiej kultury.

Wystawa będzie otwarta do 16 grudnia 2025 roku, oferując publiczności okazję do zanurzenia się w energii, wolności i sile twórczej autorów, którzy przedefiniowali język włoskiego komiksu.

 

Marco Zonch wykłada współczesną literaturę włoską na Uniwersytecie Warszawskim. Opublikował artykuły poświęcone autorom takim jak Roberto Saviano i Aldo Nove, dla których ukuł określenie „pisarstwo postsekularne”. Wyniki jego badań zostały zebrane w tomie Scritture postsecolari (Franco Cesati, 2023). W przygotowaniu znajduje się tom pod jego redakcją pt. Religioni letterarie. Laboratorio su letteratura e post-secolarità (1990–2025) (Peter Lang).

Tomasz Skocki jest wykładowcą italianistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Ma na swoim koncie publikacje dotyczące współczesnej literatury włoskiej, w tym twórczości Umberta Eco, narracji fantastycznej oraz literatury postkolonialnej w języku włoskim. Jest współredaktorem trzech tomów poświęconych tematyce apokaliptycznej w literaturze i kulturze XX i XXI wieku, wydanych w latach 2019–2021; był również redaktorem numeru monograficznego włoskiego czasopisma „IF”, poświęconego twórczości Stanisława Lema (2022). Jest stałym współpracownikiem „Gazzetta Italia”, gdzie publikuje artykuły popularyzujące wiedzę o włoskim komiksie.

  • Organizowane przez: Katedra Italianistyki Uniwersytetu Warszawskiego
  • We współpracy z: Włoski Instytut Kultury w Warszawie