Spektakl o potrzebie bezwarunkowej miłości i o bólu. Fizyczne i wokalne działania ośmiu performerów oparte są na śmiechu. Jest tu radość i euforia, ale też cierpienie, złość i strach. Artyści raz rechoczą bez opamiętania jak nastolatki, innym razem nadają śmiechowi strukturę poprzez rytm i zmianę natężenia dźwięku. Śmiech bywa formą przemocy, wyrazem konformizmu, ale też maskuje lęk przed oceną. Sciarroni stawia okrutną diagnozę światu i zarazem zaprasza publiczność do terapii śmiechem. Tytuł jest hołdem złożonym postaci Augusta – niesfornego cyrkowego klauna z czerwonym nosem.
Alessandro Sciarroni (1976) – tancerz, choreograf, a przede wszystkim artysta sztuk wizualnych, który z tej perspektywy patrzy na ciało i taniec. W swoich pracach dotyka obsesji i lęków oraz bada kruchość aktu performansu. Poprzez powtarzanie praktyki do granic fizycznej wytrzymałości wykonawców przygląda się innemu wymiarowi czasu i empatycznej relacji między publicznością a performerami. W spektaklach wykorzystuje doświadczenia teatru, tańca, ale też cyrku i sportu. Prezentuje swoje prace na uznanych festiwalach, w muzeach, galeriach sztuki i niekonwencjonalnych przestrzeniach (Centre Pompidou w Paryżu czy Muzeum MAXXI w Rzymie). Laureat licznych nagród w dziedzinie tańca i teatru, a w 2019 roku na Biennale w Wenecji uhonorowany Złotym Lwem za całokształt osiągnięć w dziedzinie tańca.