“Maestro ho capito!” - Prezentacja książki

Jarek Mikołajewski wprowadza polski słowniczek włoskich terminów uzycznych tymi słowy: «Kiedy mówię o muzyce, szukam włoskiej mowy. Czy dlatego, że nasłuchałem się włoskich pojęć poznając muzykę w dzieciństwie? Tak byłoby uważać i powiedzieć najprościej: że jak rytm śpiewanej w kółko kołysanki, pozostały we mnie basso i allegro, adagio i moderato, których nie chcę się „wyzbyć” tak, jak nie chcę się wyzbyć głosu mamy, która mi śpiewała do snu». Książka ta, wydana we współpracy z Teatrem Wielkim Operą Narodową w Warszawie, jest pierwszym dziełem tego rodzaju w Polsce. Kuratorka Aleksandra Noszczyk-Kazana w ten sposób komentuje: «Włoski bowiem łączy się z pięknem: gdy mowa o pięknie, każdy trochę zna włoski, choćby się go nigdy nie uczył. Dotyczy to mistrza i mniej wybitnego artysty; fachowca i amatora; wykonawcy i publiczności w filharmonii, sali koncertowej, a szczególnie w operze. Gdziekolwiek wirtuoz zachwyca słuchacza: Włoch – Węgra w Warszawie, Rosjanin – Francuza w Berlinie, Polak – Greka w Chicago, słuchacz dziękuje za barkarolę, sonatę, legato, staccato, arię, recitativo: bravo, bravissimo! Dziękuje w swoim języku, a zatem również po włosku».